Nasza ziomkini, s. Lucyna Seweryniak, od 15 lat przebywająca w Karmelu w Betlejem, odwiedzając swoje rodzinne strony (pochodzi z Bud Kozickich) podarowała obu parafiom gostynińskim relikwie bł. s. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego. Uroczystość przekazania relikwii naszej parafii odbyła się w niedzielę 1 marca podczas eucharystii o godz.9.00.
S. Lucyna uczestnicząc w eucharystii, podzieliła się z naszą wspólnotą darem powołania oraz doświadczeniem życia i realizacji swojego powołania, akcentując szczególnie pobyt w Betlejem. Opowiedziała nam również o swojej współsiostrze – dziś błogosławionej, a niebawem (od 17 maja) świętej – s. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego. Podkreślała związki błogosławionej z naszą parafią, akcentując szczególnie Boże Miłosierdzie. Po świadectwie przekazała na ręce ks. Proboszcza jej relikwie oraz wraz z uczestnikami eucharystii odmówiła jedną z modlitw ułożonych przez błogosławioną s. Marię.
Duchu Święty, natchnij mnie,
Miłości Boża, pochłoń mnie,
na właściwą drogę zaprowadź mnie.
Maryjo, Matko, spójrz na mnie,
z Jezusem błogosław mi.
Od wszelkiego złego,
od wszelkiego złudzenia,
od wszelkiego niebezpieczeństwa
zachowaj mnie. Amen.
Po eucharystii każdy kto tylko chciał mógł oddać cześć „nowej mieszkance naszej świątyni” poprzez ucałowanie jej relikwii.
Ciesząc się z obecności już na zawsze wśród nas nowej świętej zapoznajmy się dokładniej z jej życiem i ufniej przez jej orędownictwo kierujmy do Bożego miłosierdzia nasze prośby.
{gallery}relikwie{/gallery}
Maria Baouardy, znana także jako Maria od Jezusa Ukrzyżowanego, również Mała Arabka, Maleńka Nic, właśc. Miriam Baouardy (ur. 5 stycznia 1846 w I’billinie w ówczesnej Palestynie, niedaleko Nazaretu, zm. 26 sierpnia 1878 w Betlejem) – palestyńska karmelitanka (O.Carm), mistyczka i stygmatyczka, błogosławiona Kościoła katolickiego.
Życiorys
Maria Baouardy urodziła się 5 stycznia 1846 w rodzinie palestyńskiej, jako córka Libanki i mieszkańca Damaszku, należącej do Kościoła melchickiego. Na chrzcie otrzymała imię Miriam. Jej rodzicami byli Giries Baouardy oraz Miriam Chahyn. Była trzynastym dzieckiem w rodzinie, całe jej starsze rodzeństwo zmarło w wieku niemowlęcym.
Straciła rodziców we wczesnym dzieciństwie, wtedy to została rozdzielona ze swoim młodszym bratem Boulosem i znalazła się pod opieką swojego stryja, który niedługo potem przeniósł się z rodziną do Aleksandrii. W wieku trzynastu lat stryj zaręczył ją z jednym z jego krewnych, jednak ona stanowczo odmówiła zawarcia małżeństwa,oświadczając że pragnie pozostać dziewicą. W akcie protestu ścięła swoje włosy i podała je na tacy stryjowi podczas uroczystej kolacji. Czyn ten wywołał oburzenie i zrodził konflikt z opiekunami. Po tym zdarzeniu została zamknięta z niewolnicami i odsunięta od możliwości uczestnictwa w sakramentach Kościoła katolickiego.
Pogrążona w rozpaczy napisała list do swojego brata z prośbą o pomoc i zaniosła go do muzułmańskiego służącego stryja. Wdała się z nim w dyskusję o chrześcijaństwie, na skutek czego służący w porywie gniewu poderżnął jej gardło i porzucił ją na ulicy. Stało się to 7 września 1858 roku. Miriam przeżyła wtedy widzenie, w którym opiekowała się nią tajemnicza zakonnica, po czym zaprowadziła ją do kościoła i znikła. Tam została odnaleziona przez miejscowego księdza,a następnie przedstawiona arabskiemu biskupowi. Od tego momentu zaczęła ukrywać się przed rodziną i pracować jako służąca. W lęku przed wykryciem przeniosła się do Jerozolimy, gdzie została niesłusznie oskarżona o kradzież i wtrącona do więzienia. Po dwóch dniach, sprawczyni kradzieży przyznała się, dzięki czemu Miriam została wypuszczona na wolność.
W wyniku nieudanej podróży do Akki trafiła do Bejrutu, gdzie w czasie pracy straciła wzrok. Pomimo iż lekarze uznali jej stan za nieuleczalny, wyzdrowiała, co sama przypisała modlitwie. Przeżyła również bardzo ciężki upadek z wysokości, po którym całkowicie wróciła do zdrowia, co przyprawiło jej lokalnego rozgłosu i opinii świętej.
W maju 1863 r przeniosła się do Marsylii we Francji, gdzie pracowała jako kucharka. Tam zaczęła popadać w pierwsze ekstazy. W czasie jednej z nich zapadła w sen na cztery dni.
W roku 1865, w wieku 19 lat, została przyjęta do postulatu w zgromadzeniu sióstr św. Józefa w Capelette w pobliżu Marsylii. Tu ponownie została skierowana do służby w kuchni. Po postulacie rada zgromadzenia zdecydowała się ją odesłać, argumentując, że jej nadprzyrodzone dary nie są właściwe w zakonie czynnym.
W czerwcu 1867 r. wstąpiła do karmelitanek w Pau. Tu podczas postulatu pojawiły się pierwsze stygmaty. Rozpoczynając nowicjat, 21-letnia Miriam otrzymała imię zakonne “Maria od Jezusa Ukrzyżowanego”. Przeżyła opętanie od 26 lipca do 4 września 1868. Trwało ono dokładnie 40 dni. Przeżywała również ekstazy, wizje, proroctwa i lewitacje.
Po odbyciu nowicjatu wraz z grupą pięciu innych sióstr w 1870 wyruszyła do Indii na zaproszenie biskupa miasta Mangalore Marii Efrema, w celu założenia nowego klasztoru. W czerwcu 1871 przeżyła kolejną ekstazę. 21 listopada 1871 złożyła w Mangalore śluby wieczyste. 5 listopada 1872 powróciła do Pau, gdzie znów została skierowana do prac fizycznych. 20 sierpnia 1875 wyruszyła wraz z dziewięcioma towarzyszkami do Betlejem w celu założenia nowego klasztoru. Trwałym znakiem jej działalności w Palestynie jest klasztor sióstr karmelitanek na Wzgórzu Dawida w Betlejem. 22 sierpnia 1878 przeżyła upadek ze schodów, w trakcie którego złamała lewą rękę, wskutek czego błyskawicznie rozwinęła się gangrena i Miriam zmarła 26 sierpnia 1878 roku.
Miriam Baouardy została beatyfikowana przez papieża Jana Pawła II w dniu 13 listopada 1983 roku.
Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w Kościele rzymskokatolickim w dies natalis (26 sierpnia). Ponieważ 26 sierpnia w polskim Kościele przypada uroczystość Matki Boskiej Częstochowskiej, zakony karmelitańskie wspominają Małą Arabkę dzień wcześniej (25 sierpnia).