Wigilia Paschalna to czuwanie nad tajemnicą Zmartwychwstania. Dzień ten jest pierwszym i najważniejszym dniem roku – właśnie wtedy dokonuje się Zwycięstwo Chrystusa nad grzechem, Szatanem i śmiercią. To zwycięstwo dokonuje się dla nas i w nas, którzy z wiarą bierzemy w nich udział.
Nasze włączenie się w triumf Jezusa miało miejsce w dniu naszego Chrztu, kiedy w znaku wody zostaliśmy odrodzeni do nowego życia, życia w świetle.
Te dwa znaki: ogień – światło i woda – życie towarzyszyły nam na początku celebracji Wigilii Paschalnej.
Dopełnienie swoje znajdą one w trzecim znaku Wigilii – znaku Uczty. Podczas liturgii Wigilii Paschalnej przeżywamy tą rzeczywistość nie tyle jako Ofiarę, ale jako dziękczynienie (po grecku: Eucharystię) za dar nowego życia, które przez śmierć i zmartwychwstanie wysłużył nam Jezus, a które staje się w nas obecne przez Chrzest i stałe przyjmowanie Komunii.
LITURGIA ŚWIATŁA. Symbol Światła jest obecny w historii od zarania dziejów. Światłość jest jednym z pierwszych stworzeń Boga, światło ognistego słupa prowadzi Naród Wybrany z niewoli ku wolności, Jezus nazywa siebie Światłością dla świata, wreszcie symbol światła gości w chrześcijańskiej liturgii towarzysząc nam w każdej celebracji Mszy świętej a szczególnie w sakramencie Chrztu, przy Pierwszej Komunii Świętej i łożu konającego człowieka.
Dlatego kapłan święcił ogień i przygotował świecę Paschalną, która stając w naszej świątyni przypominać nam będzie Chrystusa Zwycięzcę nad naszym grzechem. Na paschalnej świecy zostały wyryte znaki: krzyż – rzeźbiąc go kapłan mówi: „Chrystus wczoraj i dziś początek i koniec” Alfa i Omega oraz data bieżącego roku – umieszczając je na świecy kapłan wypowiada słowa: „Do Niego należy czas i wieczność. Jemu chwała i panowanie przez wszystkie wieki wieków. Amen”
Paschał został przyozdobiony pięcioma ziarnami kadzidła – znakami ran Jezusa. Nakładając je kapłan wypowiadał słowa: „Przez swoje święte rany, jaśniejące chwałą, niech nas strzeże i zachowuje Chrystus Pan.” Zapalony paschał został wniesiony do świątyni – od jego światła zapalili świece uczestnicy liturgii; a na wezwanie: „Światło Chrystusa” odpowiedzieli: „Bogu niech będą dzięki”
W tę świętą noc słuchaliśmy Słowa Boga, które ukazywało kolejne etapy Historii Zbawienia. To historia miłości, troski o człowieka i historia zwycięstwa.
Kolejnym elementem liturgii Wigilii była Liturgia Chrzcielna. Uczestnicy liturgii sięgali myślą do chwili własnego Chrztu. Wtedy to każdy z nas powstał do życia Dziecka Bożego. Wspominając to wydarzenie, kapłan dokonał obrzędu poświęcenia wody, odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne i zostaliśmy pokropieni wodą chrzcielną
Dalsza część liturgii to już Rezurekcja. Eucharystyczne spotkanie ze Zmartwychwstałym. I choć przeżyliśmy już w liturgii Zmartwychwstaniem zgodnie z tradycją, trwaliśmy w adoracji Najświętszego Sakramentu, pamiętając, że On już powstał z martwych i jeżeli jest tu w świątyni, to jako Ten, który już powstał z martwych i oczekuje na spotkanie z niewiastami i uczniami, którzy przybędą rankiem by spotkać się z Nim – Zmartwychwstałym.
Rankiem następnego dnia licznie przybyli wierni uczestniczyli w procesji rezurekcyjnej oraz w drugiej mszy św. Uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego.
{gallery}WSobota/wielkanoc16{/gallery}