Liturgia Wigilii Paschalnej to centralny moment tajemnicy paschalnej. W niej bowiem dopełnia się wszystko, co rozważaliśmy i przeżywaliśmy w Wielki Czwartek i Wielki Piątek.
Wielkosobotnie, nieco dłuższe czuwanie modlitewne, jest bowiem drogą wiodącą w kierunku fundamentów chrześcijaństwa – do Chrystusa, który jako pierwszy przeszedł ze śmierci do życia. Do Chrystusa, który jest światłem wiodącym ku życiu w chwale. Do Jezusa Chrystusa, który na chrzcie świętym dal nam nowe życie, a w Eucharystii jest dla nas nieustannie źródłem tego nowego życia.
Liturgia Wigilii Paschalnej składała z kilku części: Na początku odbył się obrzęd światła.
Ks. Wojciech, który przewodniczył Liturgii poświęcił rozpalony ogień, następnie zapalił od niego Świecę Paschalną, która jest symbolem Zmartwychwstałego Pana. Dla podkreślenia tego faktu, kapłan wyżłobił w niej znak krzyża, pierwszą i ostatnią literę alfabetu greckiego: Alfę i Omegę oraz 4 cyfry bieżącego roku. Chrystus jest bowiem Alfą i Omegą wszelkiego stworzenia, początkiem i końcem. Przez Niego wszystko się stało i w Nim wszystko – cały wszechświat znajdzie swój kres. Aby Krzyż wyryty na świecy był widoczny, umieszcza się na nim 5 ziaren żywicy, pomalowanych na czerwono. Liczba 5 przypomina nam Rany Chrystusowe.
Po zapaleniu świecy paschalnej, celebrans wzniósł Ją ku górze śpiewając: „Światło Chrystusa”, na co wierni odpowiedzieli pełni wdzięczności: „Bogu niech będą dzięki”. W uroczystej procesji Paschał został wniesiony do Kościoła. Przypominał w tym momencie słup ognia, który prowadził lud do ziemi obiecanej. Z zewnątrz, z ciemności, mamy wejść do kościoła za światłem Chrystusa. To światło jest światłem naszej wiary. Po drugim śpiewie kapłana, który będzie miał miejsce na środku świątyni, przy pomocy ministrantów wierni swoje świece od ognia Świecy Paschalnej. Jedni drugim podawali dalej światło. Oznacza to, że jak jedni drugim przekazują światło, tak mamy się dzielić swoją wiarą; ci, którzy ją przyjęli, którzy uwierzyli, dzielą się swoją wiarą z innymi. Znak ten oznacza także, że w naszym życiu może zapłonąć światło Chrystusa, oświetlające mroki naszego serca, światło, które otrzymaliśmy na chrzcie świętym, a teraz podczas tej liturgii pragniemy je rozpalić na nowo.
Trzeci raz celebrans zaśpiewał „Światło Chrystusa” już przy ołtarzu. Zapalone zostało światło w świątyni. Od tego momentu czuwanie modlitewne Kościoła, które do tego momentu upływało w mroku, w nastroju powagi, stało się pełne radości. Bo Chrystus, którego powtórnego przyjścia oczekujemy, był wśród nas obecny. Jego światło prowadzi nas ku niebieskiej ojczyźnie, tak, jak słup ognisty prowadził Izraelitów w ich wędrówce do Ziemi Obiecanej.
Ks. Wojciech odśpiewał pełne radości Orędzie paschalne – hymn ku czci Jezusa Chrystusa, światłości świata. Tekst orędzia tłumaczył uczestnikom liturgii symbolikę: światła, świecy i wymowę całej Wielkiej Nocy. Przed wiekami Bóg prowadził Naród Wybrany przez pustynię z niewoli egipskiej do ziemi obiecanej, za pomocą poprzedzającego ich słupa ognia. My – od dnia naszego chrztu, pielgrzymujemy do niebieskiej ojczyzny, drogą, która nam oświetla swą nauką i przykładem Zmartwychwstały Chrystus. Kto za Nim idzie, nie chodzi w ciemności grzechu. Wielką Noc – Noc Paschy, przejścia Chrystusa ze śmierci do życia – Noc Zmartwychwstania – to najważniejszy czas w całym roku liturgicznym i w naszym życiu, jako ludzi należących do Chrystusa – ludzi ochrzczonych.
Niezwykle bogata Liturgia Słowa obejmowała 3 czytania ze Starego Testamentu, jedno z Nowego Testamentu i Ewangelię. Czytania ukazały, co Bóg przez wieki uczynił dla człowieka: od stworzenia świata, przez wybawienie z niewoli, wędrówkę przez pustynię, zawarcie Przymierza aż do wezwania, które św. Paweł kieruje do wierzących.
Trzecia część Liturgii Wigilii Paschalnej to liturgia chrzcielna. Została rozpoczęta litanią do Wszystkich Świętych, czyli tych naszych sióstr i braci, którzy już przeszli ze śmierci do życia i uczestniczą w chwale Zmartwychwstałego Chrystusa, wspierając nas – pielgrzymujących ku niebieskiej Ojczyźnie – swoim wstawiennictwem. Z zapalonymi świecami w ręku uczestnicy liturgii odnowili przyrzeczenia chrzcielne. I z wielką radością uczestniczyli we Mszy św. rezurekcyjnej (Rezurekcja to pierwsza msza św. o Zmartwychwstaniu, a taką jest sprawowana podczas liturgii Wigilii Paschalnej)
{gallery}WSobota/wigiliapas{/gallery}