Mszą św. Wieczerzy Pańskiej rozpoczęliśmy obchody Świąt Paschalnych. Podczas wielkoczwartkowej Mszy św. uświadamialiśmy sobie na nowo, że Chrystus obdarował nas skarbem Jego nieustanej obecności wśród nas.
Jej doświadczenie staje się możliwe zwłaszcza dzięki dwóm sakramentom: Eucharystii i kapłaństwa. Msza św., jak uczy nas Kościół, to szczyt i źródło życia chrześcijańskiego, uobecnienie Ofiary krzyża. Sakrament święceń umożliwia kontynuowanie zbawczej misji Chrystusa na ziemi. W Wielki Czwartek mamy szczególną okazję i powód, aby podziękować Panu Bogu za te dwa wielki dary. Przeżywamy bowiem pamiątkę ich ustanowienia.
Tego dnia wszyscy kapłani celebrują razem eucharystię. W naszej świątyni przewodniczył jej ks. Proboszcz. W homilii, ks. Dariusz przypomniał, że Jezus Eucharystyczny jest lekarstwem, a ustanowienie sakramentów: Eucharystii i kapłaństwa w tym samym momencie nie jest przypadkowe. Nie ma eucharystii bez kapłaństwa, nie ma kapłaństwa bez Eucharystii. Po to Jezus ustanowił kapłaństwo, by mogła być sprawowana bezkrwawa Ofiara Męki naszego Zbawiciela aż do końca czasów. Przypominają o tym słowa Jezusa skierowane do Apostołów: “To czyńcie na moją pamiątkę”.
Za przykładem Pana i Nauczyciela, główny celebrans umył nogi dwunastu mężczyznom. To realizacja wezwania Jezusowego, który to samo uczynił swoim uczniom. Uczy pokory i miłości, do której jako uczniowie Jezusa jesteśmy nieustannie wzywani. Udział w tym obrzędzie, miał rozbudzić w nas pragnienie trwania zawsze we wspólnocie z Chrystusem i naśladowania Jego przykładu przez wzajemną służbę w pokorze i miłości.
Na zakończenie mszy św. Chrystus eucharystyczny został przeniesiony w uroczystej procesji do Ołtarza Wystawienia, (miejsca przechowywania), zwanej „ciemnicą” w której możemy go adorować dziękując za dar Eucharystii i Kapłaństwa. Tabernakulum pozostało puste a ołtarz obnażony na znak tego, że zabrano nam Pana. Chrystus pozwolił się pojmać i uwięzić. W Ogrójcu oddał się całkowicie w ręce ludzi. Podobnie czyni dziś oddając władzę przemienienia chleba i wina w swoje Ciało i Krew w ręce kapłanów. Bóg staje się dla nas bezbronny jak baranek. Świadomość tej tajemnicy powinna nam towarzyszyć w naszym czuwaniu przy Chrystusie i rozważaniu jego męki tej nocy i w jutrzejszym dniu.
{gallery}WCzwartek18{/gallery}